Άγραυλος (ii)

Θυγατέρα του βασιλιά της Αττικής Κέκροπα και της Αγραύλου και αδερφή της Έρσης, της Πανδρόσου και του

Ερισύχθονα. Μαζί με τις αδερφές της, ονομάζονταν << Αγραυλίδες παρθένες >>. Κάποτε, η Αθήνα κινδύνεψε να χάσει την ελευθερία της. Οι χρησμοί των μαντείων των μαντείων είπαν, πως, άμα σκοτωθεί η βασιλοπούλα Άγραυλος, η Αθήνα θα σωθεί. Η Άγραυλος, χωρίς να ξέρει κανείς, μόλις έμαθε το χρησμό πήδησε από το βράχο της Ακρόπολης και σκοτώθηκε. Έτσι σώθηκε η Αθήνα, η αγαπημένη της πατρίδα. Οι Αθηναίοι, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, της έχτισαν ναό και την τιμούσαν.

Οι νέοι της Αθήνας, μόλις γίνονταν 18 ετών ( έφηβοι ), γράφονταν στους καταλόγους των πολιτών. Παρουσιάζονταν στην Εκκλησία του Δήμου, που συνεδρίαζε στην Πνύκα, και έπαιρναν το δόρυ και την ασπίδα, για να υπηρετήσουν ως 2 χρόνια. Ύστερα, πηγαίναν στο ναό της Αγραύλου, που βρισκόταν τη βόρεια πλευρά της Ακρόπολης, και μπροστά στο βωμό της ηρωίδας, ορκίζονταν πως θα υπηρετήσουν πιστά την πατρίδα.

Ο όρκος αυτός γράφτηκε απ'τον ίδιο τον Σόλωνα και ήταν ο εξής: 

<< Θα τα κρατώ τα όπλα αυτά και δεν θα τα ντροπιάσω, και μόνος και με συντροφιά και εδώ και όπου κα αν λάχω θα πολεμήσω ακούραστα κι αφρόντιστα θα πέσω και την πατρίδα μια φορά μεγάλη θα την κάμω και τους δικαίους θ'αγαπώ και θα τηρώ τους νόμους, θα κατατρέχω το κακό, θα σφάζω τον προδότη. Κι αν ίσως ψέματα μιλώ, κολάστε με, θεοί μου >>.